Dziesięć lat temu ŻYCIE ŻYDOWSKIE w internecie zaczęło się od newslettera. Elżbieta Magenheim wysyłała go najpierw do przyjaciół i znajomych, a potem do wszystkich, którzy go zapragnęli, bo wieść o nim szybko się rozeszła. Newsletter zawierał informacje o tym, co wiązało się z życiem polskich Żydów i szeroko pojętymi żydowskimi sprawami.
ŻYCIE ŻYDOWSKIE było więc początkowo prywatnym, przez to subiektywnym projektem, skierowanym do wszystkich, którym bliska i droga jest ta tematyka.

Uczestnikom i zainteresowanym żydowskim życiem nie wystarczało tylko bierne czytanie wiadomości. Chcieli mieć możliwość komentowania, rozmów, a przede wszystkim zamieszczania własnych informacji. W 2015 powstała więc grupa na Facebooku.

Zamieszczane były informacje o koncertach, festiwalach, wykładach, wystawach, konferencjach, spacerach tematycznych, nowościach książkowych i filmowych.

ŻYCIE ŻYDOWSKIE na Facebooku jest nadal projektem skierowanym do wszystkich, dla których te sprawy mają znaczenie.

Szybko okazało się, że to ciągle za mało, a możliwości czasowe jednej osoby są niewystarczające. Do projektu dołączył więc, jako drugi administrator Tomek, który dał ŻYCIU ŻYDOWSKIEMU europejski, a nawet światowy rozmach.

Któregoś dnia okazało się, że zrobiło się za ciasno w internecie. Elżbieta i Tomek postanowili z niego wyjść do rzeczywistego, prawdziwego świata. Dołączył do nich Sebastian Tkacz, kolega z żydowskiej Gminy. Siedząc przy słonych paluszkach, wypijając hektolitry czarnej kawy, powołali Fundację ŻYCIE ŻYDOWSKIE, w której insygnium władzy prezesa (pozwalającym zapanować nad czasem krewkimi pozostałymi Żydami z Zarządu) stała się packa na muchy.

Dlaczego fundacja?
Fundacje są aktorami życia społecznego, a nie jego widownią.

Ich stanowisko jest mocniejsze niż stanowisko pojedynczych osób.

Są najważniejszymi częściami czegoś, co jest nazywane „społeczeństwem obywatelskim”. Budują je, wzmacniają demokrację, dostrzegają miejsca, gdzie potrzebne jest wsparcie.

Nigdy za mało fundacji, zwłaszcza żydowskich.